Reroots Part 3 – Rerooty Część 3

Witam! Dziękuję za zainteresowanie, którym obdarzyliście mój zeszłotygodniowy wpis o rerootach. Cieszę się, że tak wielu osobom moja pisanina (i bazgroły artystyczne) są przydatne. Dostałam też kilka pytań na temat rzęs, więc dodaję ten link też do listy, aby nie zginął:

• Wpis o rzęsach
• Wpis o rodzajach włosów
• Wpis o metodzie supełkowej
• Wpis o metodzie na narzędzie
• Wpis o tym jak przygotować główkę lalki do rerootu
• Wpis o tym jak naprawiać uszkodzenia na główkach (np wywabiać plamy z długopisa itd)
• Porównanie długości i wydajności saranu i nylonu

Od razu chcę przeprosić za jakość dzisiejszych zdjęć, pogoda cały dzień była taka ponura, że w ogóle nie dało się nic fotografować, więc musiałam pomóc sobie Photoshopem. Chyba widać wszędzie gdzie są włosy, gdzie igła itd. Jeżeli nie, to przepraszam.

Metoda na narzędzie ma taką zaletę, że jest przynajmniej 4 razy szybsza od metody supełkowej, nie licząc czasu na schnięcie kleju. Ale to akurat nie przeszkadza, chyba że się bardzo spieszymy? Mając kilka rerootów czekających w kolejce, przy normalnej przeciętnej ilości dziurek w głowie jakiejkolwiek lalki, możemy zrobić reroot w jeden wieczór, a następnie zostawić do wyschnięcia, co trwa od 5 do 7 dni. W tym czasie gdy ta główka schnie, jeżeli mamy wenę, albo już staliśmy się nałogowymi rerootowiczami, robimy następny reroot itd. Czyli sama robota trwa bardzo krótko, a potem sobie tylko schnie i zrobione, można już czesać i układać włosy wedle upodobania. Z własnego doświadczenia mówię Wam, że główki Fleur/Sindy/klonów oraz nawet vintage Barbie, można zacząć i skończyć w jeden wieczór. Barbie oraz Tammy z milionami dziurek, to już dwa wieczory, albo jeden cały dzień w weekend na przykład. Czyli zupełnie nie to samo co robienie metodą supełkową. Ale powtarzam to, co napisałam w poprzednim odcinku – każdy początkujący powinien zacząć od metody supełkowej, właśnie dlatego że jest powolna i można się wiele nauczyć oraz zrobić błędy. Metodą narzędziową, gdy już wszystko się zaklei, trudno naprawić jakiekolwiek błędy.

A więc: narzędzie nazywa się oficjalnie rerooting tool (wym: tuul, czyli narzędzie HA HA) to tak na wypadek, gdyby ktoś chciał sobie takowe kupić sam w internecie.

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności na blogu Doll Land naszego nieocenionego Starego Zgreda pojawił się niedawno wpis o tym, jak samemu zrobić łatwym i niedrogim sposobem narzędzie do rerootu. Zapraszam do przeczytania tutaj: http://dolland.blox.pl/2011/06/Zrob-to-sam-rerooting-tool.html. Moje własne narzędzie zrobione jest ze zwykłej rączki drewnianego pędzelka, gdzie koniec z włosami był zdjęty, a w drewnie wywiercona najcieńsza na świecie dziurka. Czasami wiercenie nie jest wymagane, jeżeli drewno jest miękkie i da się tam po prostu igłę włożyć. A więc ogólnie ma to być jakiś patyko-podobne narzędzie, w którego koniec włożona jest igła.

Igła to oczywiście najważniejsza część tej całej imprezy. Koniecznie musimy mieć tych igieł zapas, ponieważ po pewnym czasie każda się złamie, szczególnie jeżeli robimy często rerooty lalek o twardych główkach. A nie ma nic gorszego, gdy złamie się igła w trakcie rerootu, a my nie mamy drugiej na zastępstwo! A akurat jest sobota wieczór lub niedziela, pogotowie igłowe nie istnieje, a my siedzimy z kłębem włosów na kolanach ze wspaniale rozpoczętym rerootem, sklepy zamknięte, pech! Uwierzcie mi, przytrafiło mi się to już kilka razy i miałam wtedy ochotę wyrzucić po prostu całą robotę do kosza (albo nawet bardziej dramatycznie przez okno). A więc gdy już znajdziemy odpowiednie igły, to kupmy od razu kilka. Oczywiście jak poprzednio będę chętna pomóc w zakupie, jeżeli nie możecie takowych znaleźć. Igły te u mnie nazywają się albo tapicerskie (tapestry needles), albo do haftów krzyżykowych (cross stitch needles). A czemu są takie wyjątkowe? A bo mają być zwykłej cienkości (czy w ogóle jest takie słowo????), ale mieć bardzo duże ucho, które będzie cięte w pół. Oto zdjęcie igieł które są idealne (na górze) oraz igieł które zupełnie się nie nadają (na dole):

Gdy mamy już odpowiednią igłę, obcążkami przecinamy ucho mniej więcej w połowie na ukos, tak aby powstały takie malutkie widełki jak na rysunku. Dłuższy koniec potrzebny jest do podnoszenia włosów.

Następna rzecz, która jest nam potrzebna, to odpowiedni klej. W metodzie tej nie ma żadnych supełków, więc włosy są narażone na wypadanie, zanim ich nie przykleimy. A więc po skończeniu rerootu musimy pętelki w głowie jakoś zabezpieczyć. Tutaj muszę powiedzieć dla uczciwości, że rezultat tej metody po upływie długiego czasu nie jest znany. A dlaczego? Dlatego, że metoda supełkowa jest niejako “na zawsze”, chyba że lalka będzie przechowywana w jakichś strasznych warunkach, gdzie włosy same zbutwieją lub się wykruszą. Natomiast metoda na klej, który bądź co bądź jest w głowie lalki i jakoś na pewno reaguje przez lata na kontakt z winylem, nie jest gwarantowana na sto lat. Ja osobiście zaczęłam robić rerooty jakieś 4-5 lat temu, nie widzę dzisiaj żadnych ujemnych skutków na główkach moich pierwszych rootowanych lalek, a włosy nadal trzymają się na medal. Co będzie za następne 5 lat? Nie wiem! Jeżeli ten blog będzie nadal istniał, to chętnie się podzielę tą wiadomością! Często rozmawiam na ten temat z moją kochaną Erynnis, ona jest na sto procent za metodą supełkową jako tą bezpieczniejszą, ale ja bronię jednak metody na klej, bo nie widziałam do tej pory żadnych dowodów, że jest ona szkodliwa dla lalki. A więc Erynnis robi swoje lalki tak żeby przeżyły jeszcze tysiąc lat do przyszłych pokoleń, ja też ale nie znając jeszcze wpływu kleju na winyl. Za tysiąc lat to ja nie wiem, gdzie będzie moja kolekcja, mam nadzieję, że w jakimś szanującym się muzeum zabawek!

Ale wracamy do kleju. To nie jest zwykły klej, tylko klej do tkanin oraz “robótek ręcznych” czyli wszelkiego rodzaju “crafts”. Jest niesamowicie gęsty, dzięki czemu nie przesiąka przez dziurki w główce lalki, co jest bardzo ważne! Przecież gdyby klej przedostał się przez dziurki ze środka główki na włosy na zewnątrz, cała nasza praca byłaby zrujnowana. Poza tym klej jest sam w sobie biały i gęsty, a po wyschnięciu robi się miękki, giętki i zupełnie przeźroczysty, co po pierwsze sprawia że właściwie “znika”, a po drugie właśnie wtedy wiemy, że już reroot gotowy jest do układania włosów – bo klej całkowicie wysechł i już go nie widać. Ja mam najłatwiejszy dostęp do kleju Hi-Tack, który sprzedawany jest w dwóch rozmiarach, 115ml i chyba dwa razy większym.

A więc do roboty! Potrzebne są nam następujące rzeczy:

1. Włosy nylonowe, które nadal polecam jako idealne tworzywo dla początkujących, jeżeli ktoś nie przeczytał jeszcze o nich to zapraszam na początek tego wpisu, gdzie podałam link do tematu o włosach. Metoda na narzędzie jest idealna do włosów falowanych lub kręconych, bo nie ma żadnego przeciągania przez dziurki, cała robota jest od zewnątrz, więc włosy się nie niszczą.
2. Główka lalki, miękki winyl jest jak zwykle najlepszy. Metoda ta jest świetna też dla główek twardych, ALE o wiele częściej łamią się wtedy igły, więc trzeba się liczyć ze zrobieniem dużego ich zapasu.
3. Narzędzie
4. Klej

Te same wskazówki, które podałam wcześniej, tu też są pomocne:

Reroot zaczynamy zawsze albo z góry główki do dołu, albo od tyłu do góry, nie naokoło. Robimy to dlatego, aby w czasie pracy gdy przybywa włosów można je wiązać luźno w kitkę aby nie przeszkadzały. To nie jest wymagane, ale pomocne w pracy, szczególnie na początku. Trudno jest pracować gdy wszędzie plączą się włosy, których oczywiście coraz więcej przybywa w trakcie robienia rerootu.

Przez zaczęciem pracy proponuję zrobić coś aby rozgrzać ręce, na przykład umyć naczynia. Wtedy łatwiej jest pracować, ręce nie drżą oraz nie są tłuste (powinny być zawsze czyste do tej pracy).

Praca odbywa się w następującej kolejności: nakładanie włosów na palec -> nabieranie igłą -> wkładanie do głowy lalki.

I już!

Tak to tyle!

No na końcu jest jeszcze klej, ale to już po całej robocie.

Nr 1: składamy włosy na pół, dlatego że musimy mieć pętelkę. A więc, tak samo jak w metodzie supełkowej, musimy mieć włosy dwa razy dłuższe niż planowane na lalkę. Zakładamy włosy na palec wskazujący mniej więcej w ich połowie, a resztę włosów bierzemy w dłoń, aby były mocno naciągnięte na palcu.

Nr 2: nabieramy narzędziem włosy z palca, podnosząc je dłuższym końcem uciętej igły.

Nr 3: trzymając włosy nadal napięte przekładamy je do tej samej ręki, która trzyma narzędzie, łapiąc palcami, bardzo ważne jest trzymanie włosów napiętych, bo inaczej spadną z igły.

Nr 4. Wkładamy włosy w wybraną dziurkę. Wyjmując narzędzie należy uważać, żeby nie pociągnąć znowu za włosy i wyrwać ich z powrotem. Wyjmujemy tylko narzędzie, włosy zostawiamy w spokoju. W głowie zostanie mała pętelka, potem tych pętelek zrobi się mnóstwo, na koniec zostaną przyklejone.

Oto wideo, które ilustruje cały cymes bardzo dobrze:

ALE mam pewne wskazówki: mniej więcej okolo 1.45 Robin nawija włosy na palec dwukrotnie – to nie jest wymagane, wystarczy tylko założyć raz jak ja to opisałam. Poza tym ona trzyma pęk włosów na prawej ręce, to też nie jest wymagane a nawet może przeszkadzać. Ja kładę wszystkie włosy na poduszkę, bo jest to miękka powierznia i bardzo łatwo podnosić z niej włosy.

A więc tak pracujemy aż cała główka będzie wypełniona, przedziałek robi się identycznie jak w poprzednim odcinku.

Co dalej? No więc trzeba teraz pokryć klejem wszystkie włosy w środku główki, czyli te pętelki. Jeżeli główka jest miękka, to najlepiej zrobić to w ten sposób – wycisnąć na cokolwiek, byle nie papier, dużą kroplę kleju. Pędzelkiem nanosić klej do środka główki identycznie jakby się malowało obrazek, patrząc aby wszystkie pętelki były pokryte. Miękka główka służy do tego, aby naciskać ją palcem z zewnątrz, wtedy będzie się “wybrzuszać” w środku i łatwiej będzie malować te pętelki które są na bokach głowy.

W główkach Fleur i Sindy włosy rootowane są zazwyczaj rzędami, co powoduje, że “malowanie” klejem jest bardzo łatwe. W innych główkach, takich jak Barbie lub Tammy, dziurki są w całej głowie, więc musimy powoli i systematycznie pokryć wszystko klejem. Inaczej wyrwiemy przy pierwszym czesaniu te włosy, których pętelek nie zakleiliśmy porządnie od środka.

Właściwie metoda nanoszenia kleju jest obojętna, jak komu najłatwiej, oby tylko cała główka w środku była klejem pokryta.

Następnie kładziemy główkę gdzieś w ustronne miejsce, otworem szyjnym do góry, aby klej sobie wyschnął. Jak już mówiłam, zabiera do to tygodnia. Ciepło przyśpiesza schnięcie, ale UWAGA nie wolno lalki kłaść bezpośrednio na kaloryferze! To uszkodzi świeżo rootowane włosy, lub nawet winyl, czyli samą główkę. Można główkę położyć blisko kaloryfera, lub na czymś cienkim a potem na kaloryferze (na przykład na gazecie?).

Gdy klej w środku stał się niewidzialny, znaczy to że wszystko już wyschło. Jeżeli otwór szyjny jest wystarczająco duży, możemy włożyć środka główki mały paluszek i sprawdzić czy wszystko jest suche. Klej przemieni już się w taką niewidzialną, ale wyczuwalną skorupkę, która powinna być zupełnie sucha w dotyku. Jeżeli tak jest, to możemy już układać i czesać włosy.

Włosy rootowane narzędziem można układać wrzątkiem, ALE należy bardzo uważać, aby woda nie dostała się do środka główki. Jest to JEDYNE przeciwwskazanie tej metody  – gorąca woda, jeżeli dostanie się do główki, może rozpuścić klej! Uważam że to nie powinien być problem z trzech powodów. Po pierwsze my jesteśmy dorosłymi kolekcjonerami i raczej nie bawimy się lalkami jak dzieci, więc po reroocie lalki chyba nie mają okazji zażywać gorącej kąpieli. Po drugie, układanie włosów wrzątkiem, którym główka jest przecież polewana od zewnątrz, wcale nie szkodzi klejowi. Po trzecie, jeżeli robimy reroot dla jakiegoś dziecka na prezent, to po prostu zróbmy go metodą supełkową, wtedy odpadną wszystkie obawy o klej.

Z przyjemnością odpowiem na wszelkie pytania, a za tydzień wpis o tym jak przygotować główkę lalki do rerootu.